Απογοήτευση είναι να μην έχεις κανέναν άλλον να ρίξεις το φταίξιμο, εκτός από τον εαυτό σου.Αλλά ισύει πάντοτε τούτη η ρήση;!
Ἡ ἐποχή μας, τό κοινωνικό σύστημα μοιάζει μέ τήν εἰκόνα τοῦ ἐκτροχιασμένου τρένου. Καί ἡ εἰκόνα αὐτή παρατηρεῖται σ ὅλους τούς τομεῖς τῆς δημόσιας καί ἰδιωτικῆς ζωῆς τοῦ τόπου μας.
Στήν πολιτική, στήν ἐκκλησιαστική, στήν ὅλη ἐν γένει κοινωνική ζωή μέ τούς ποικίλους τομεῖς καί ὑπηρεσίες, δημόσιες καί ἰδιωτικές, προκαλῶντας ἀπογοήτευση, θλίψη καί πόνο.
Ποτέ ἄλλοτε δέν ἀμφισβητήθηκε τόσο ἡ τάξη τῶν πολιτικῶν. Τόση καί τέτοια ἀπογοήτευση δέν νομίζω νά δοκίμασε στό παρελθόν ὁ λαός μας. Ἡ προσπάθεια νά πεισθεῖ ὁ κόσμος, ὅτι τό μαῦρο εἶναι ἄσπρο καί ὅτι τό ψέμα εἶναι ἀλήθεια, ποτέ δέν ἐπιχειρήθηκε ἔτσι τόσο ”χοντρά”.
Η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας. Χρεοκοπίας επειδή ξοδεύουμε πολλά σε ελπίδες και προσδοκίες.Καί ὁ λαός « ὁ πάντα εὐκολόπιστος καί πάντα προδομένος » θλιβερός θεατής, μένει ἀνήμπορος, ἐξαρτημένος κυριολεκτικά ἀπό τά κόμματα , χωρίς τήν ἀπαραίτητη δύναμη ἔκφρασης ἀντίστασης καί διαμαρτυρίας,τέτοιες πού νά ὑποχρεώσουν τούς ὑπεύθυνους νά ἀλλάξουν πορεία. Ἀφάνταστα ἀπογοητευμένος !
Τό νά γίνονται λάθη ὡς ἕνα σημεῖο εἶναι ἀνθρώπινο. Ἀλλά νά μή βρίσκουν οἱ ὑπεύθυνοι τῶν λαθεμένων ἐπιλογῶν, πού στοίχησαν πολύ στόν τόπο, τήν παλικαριά καί νά ζητήσουν συγγνώμη, εἶναι ἄκρως ἀπογοητευτικό! Δέν ἀφήνει ἐλπίδα διόρθωσης τῶν κακῶν.
Προς μεγάλη μου όμως απογοήτευση, συνειδητοποίησα πως το να τα ξέρεις όλα, δεν σημαίνει να τα συγχωρείς όλα. Σημαίνει να τους περιφρονείς όλους.Επειδή φίλτατε μου αναγνώστη, Η παρουσα σου απογοήτευση είναι, απλά, μια νέα εκδοχή της ίδιας παλιάς ιστορίας.Ή μήπως όχι;!
Ἀλήθεια θυμᾶται κανείς νά εἰπώθηκε συγγνώμη ἀπό τά κόμματα ,ἀριστεράς ἡ δεξιάς, γιά τά λάθη πού ἔκαναν καί χάθηκαν τόσες ζωές ἑλλήνων πατριωτῶν; Ζήτησαν ποτέ κόμματα καί κυβερνήσεις συγγνώμη γιά τά λάθη, πού ἦταν αἰτία δυσμενῶν ἐξελίξεων σέ βάρος τῆς Ἑλλάδος καί πού συνεχίζουν νά ταλαιπωροῦν τόν τόπο.
Ἀντίθετα, δειλοί, μικρόψυχοι καί πονηροί, προσπάθησαν μέ κάθε τρόπο νά παρουσιαστοῦν ὡς πατριῶτες καί πώς τάχα ὅ,τι ἔκαναν τό ἔπραξαν γιά τό συμφέρον τοῦ λαοῦ Ἔσκυψαν ποτέ, ὅπως θά ὄφειλαν, μέ εἰλικρινές ἐνδιαφέρον πάνω στά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ἡ Πατρίδα μας καί ὁ Λαός της; Πότε οἱ πολιτικοί θά θεωρήσουν ἀκριβή,ἀκριβῆ τους περιουσία τήν ἀγάπη τοῦ λαοῦ; Καί πότε θά μάθουν πώς αὐτή κερδίζεται ἐφαρμόζοντας τό ἀξίωμα τοῦ Εὐαγγελίου:” Μακάριον ἐστί διδόναι μᾶλλον ἡ λαμβάνειν ; ”
Η κούραση που αισθανόμαστε δεν προκαλείται από την πολλή δουλειά, αλλά από το άγχος, την απογοήτευση και την απόρριψη.
Μέχρι πότε οι πολίτες θά συνεχίσουν νά χειροκροτοῦν τους αλωτήρες της ζωής τους; Πότε ἐπιτέλους θά βροῦν τό θάρρος νά διαφωνήσουν μέ τίς λάθος ἐπιλογές τους; Τόση ἐξάρτηση; Τόσος φόβος καί ἀγωνία μή πέσουν απο το “βάθρο” της ανυπαρξίας τους; Ξεχνοῦν οι πολίτες ὅτι ἡ ἀπόστολή τους εἶναι νά προασπίζονται τό συμφέρον τῆς Πατρίδας καί τοῦ Λαοῦ της ἀπό ὁποιονδήποτε, ἀκόμη κι ἀπό τους φερόμενα ώς “κυβερνήτες” τους ;
Αν προσπαθήσουμε και αποτύχουμε, θα δοκιμάσουμε μια προσωρινή απογοήτευση. Αλλά αν δεν προσπαθήσουμε καθόλου, θα έχουμε μόνιμες τύψεις.
Κατά πόδι πρός τόν πολιτικό ἐκτροχιασμό καί ἐκτροπή, ἀκολουθεῖ ὁ ἐκκλησιαστικός ἐκτροχιασμός, ὁ ὁποῖος καί είναι ο πιό επαίσχυντος και ρυπαρός απο εκείνων της πολιτικής νομεκλατούρας.Μέ πόνο παρακολουθοῦμε νά ἐγκαταλείπονται ἀπό τούς ἁρμοδίους θέσεις, πού μέχρι πρίν ἀκολουθοῦσε ἡ Ἐκκλησία ( αναφέρομαι σε ΟΛΕΣ τις τις εκφάνσεις, Ορθόδοξες και της Διαμαρτύρησης…) καί νά υἱοθετοῦνται πιά ξένες πρός τίς παραδεδομένες ἀλήθειες.
“Ὁ Νόμος ἠσθένησεν, ἀργεῖ τό Εὐαγγέλιον , Γραφή δέ πᾶσα …παραμέληται!”
Μιλοῦν καί γράφουν οἱ ἱεράρχες ( απο όλάκερο το συμφερτό αυτών,και των Διαμαρτυρώμενων συνάμα-ο Θεος να τους κάνει “διαμαρτυρόμενους”!!) γιά τόν κίνδυνο πού διατρέχει ὁ λαός ἀπό τίς απανταχού “αἱρέσεις” καί ἀδιαφοροῦν γιά ἐνέργειες ἄκρως αἱρετικές μιτροφόρων- και μή- ἱεραρχῶν.
Στίς περιπτώσεις αὐτές ἐφαρμόζεται ἡ ἀκίνδυνη τακτική τῆς σιωπῆς.
Διερωτῶμαι, τί νόημα ἔχουν οἱ ,πάσης φύσεως ,”τελετές λατρείας” πρός τιμήν,υποτίθεται, τοῦ Χριστοῦ, ὅταν στήν πράξη καταφρονοῦνται; Ὁ λόγος τοῦ θεοῦ τονίζει πώς τέτοιες ἑορτές καί πανηγύρεις τίς μισεῖ ὁ Θεός!
Παγιδευμένος κι ἐδῶ ὁ χριστιανός. Ἐνῶ θέλει νά ἐκφράσει τόν πηγαῖο καί ἔμφυτο σεβασμό στό Ζώντα Θεό ἀποτρέπεται ἀπό τή συμπεριφορά πολλῶν “ρασοφόρων” ,δουλικών ανθρωπισκων, έχοντες την μορφή της ευσέβείας ,ηρνούμενοι τη δυναμη αυτής….
Κάποτε ἕνας ἀρχιεπίσκοπος ζήτησε δημόσια συγγνώμη καί παραδέχτηκε τήν εὐθύνη του. Θά ἔχουμε ἄραγε, καί ἀπό τούς σημερινούς συστημικούς “ηγετες” των εκφράσεων της χριστιανοσύνης τήν εὐκαιρία νά ἀκούσουμε τήν εἰλικρινῆ καί τόσο λυτρωτική γι αὐτούς συγγνώμη καί παραδοχή των εὐθυνῶν τους;!
Εἶναι κανείς τόσο ἀφελής πού νά πιστεύει πώς τό σύστημα θά ἀφήσει κάποιον εὐλαβῆ, χωρίς γνωστούς προστάτες, ἱκανό άνθρωπο να Κηρύξει ΑΛΗΘΙΝΑ το Λόγο του Θεού και ηγηθεί του Ποιμνίου του Χριστού;!
Στό παρελθόν εἴδαμε αλλά και τώρα βιώνουμε ( ο γράφων έχιε ιδία πείρα…) περιστατικά παραγκωνισμοῦ ἱκανῶν προκειμένου νά προβληθοῦν κάποιοι ἄλλοι, φίλοι,υποτακτικοί ,ριψασπίδες, δουλικά πνεύματα καί πειθήνια ὄργανα τοῦ συστήματος. Ἔτσι καί γι αὐτό κλονίζεται ἡ πίστη πολλῶν ὅτι ἡ ἐκλογή τέτοιων προσώπων δέν μπορεῖ νά εἶναι ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἔγινε ἐκτροπή. Σιωπή μέ ἄρωμα προδοσίας. Ὁ λαός δικαιοῦται μιά ἐξήγηση ἡ ἔστω ἕνα συγγνώμη!
Κρίμα, γιατί μᾶς ἀπογοητεύσατε! Δέν εἴχατε τό δικαίωμα!
Ἀλήθεια, Γιατί μᾶς ἀπογοητεύετε ;
Οἱ παραπάνω γραμμές εἶναι κραυγές πολλῶν. Μή τίς ἀγνοήσετε…
Με εκτίμηση,
Κωσταντίνος Ν. Μουρούτης
Πηγή: