Όλα τα παράπονα για την αδικία του κόσμου είναι αδικαιολόγητα. Δεν συνάντησα ούτε έναν προικισμένο άνθρωπο που να αδικήθηκε απ’ τη μοίρα του. Για όλες τις αποτυχίες μας φταίμε μόνο εμείς οι ίδιοι επειδή….Μια αδικία από την οποία κερδίζουμε εμείς, ονομάζεται τύχη.
Μια αδικία από την οποία επωφελείται κάποιος άλλος, ονομάζεται σκάνδαλο.
Η ικανότητα του ανθρώπου για δικαιοσύνη κάνει τη δημοκρατία δυνατή, αλλά η κλίση του ανθρώπου προς την αδικία κάνει τη δημοκρατία απαραίτητη.Αν τον κόσμο τον κυβερνούσε, στ’ αλήθεια, η τύχη, δεν θα υπήρχε αδικία. Επειδή η τύχη είναι δίκαιη.
“Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής Αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργίαν, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς” έγραφε ο Παπαδιαμάντης κάποτε….Όταν υπάρχει το συμφέρον και η εξουσία για να γίνει μια αδικία, κατά κανόνα θα γίνει αδικία.
“Όπου δεν υπάρχει ιδιοκτησία, δεν υπάρχει αδικία” έγραφε ο Τζων Λόκ.
“Ουδέν ομοιάζει τόσον προς την αδικίαν, όσον η βραδέως αποδιδομένη δικαιοσύνη…”
Επομένως, δεν αποτελεί ιερό καθήκον να εγερθώ έναντι σε κάθε μορφής αδικία,να γίνω εγώ,εσύ, το στόμα για τους άλαλους, ,τα αυτιά΄για τους κωφούς, τα μάτια για τους τυφλούς και η καρδιά΄για τους άκαρδους και άσπλαχνους;!
Αν τρέμεις λοιπόν από αγανάκτηση για κάθε αδικία, τότε είσαι σύντροφος μου ειδεμή ,ορκισμένος εχθρός μου τον οποίο αγαπώ αλλά καλύτερά να μην τον δώ!!
“Ο αγαπών την αδικίαν μισεί την εαυτού ψυχήν…”
Κωνσταντίνος Ν. Μουρούτης