Αυτό που μας εμποδίζει να δούμε τον Θεό είναι ότι το πνεύμα μας είναι πολύπλοκο, ενώ του Θεού είναι απλό…επειδή καλοί μου φίλοι …Οι υποταγμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να είναι πνευματώδεις.
Η Ζώσα όμως Παρουσία του Αγίου Πνεύματος,του πανέμόρφου Παρακλήτου επέφερε τότε το γεγονός ότι …«επλήσθησαν άπαντες πνεύματος Αγίου και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις, καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι» (Πράξ. 2, 4).
Οι Απόστολοι «άρχισαν να ομιλούν, με όσους είχαν μαζευτεί γύρω τους, διαλέκτους από κάθε έθνος. Ήταν ήδη όργανα του Αγίου Πνεύματος, που ενεργούσαν κατά τη θέληση και τη δύναμη Εκείνου. Μέσα τους άναψαν λαμπάδες, που φώτιζαν παγκοσμίως και υπερκοσμίως.
Από τότε, κρατώντας το Φως αυτό, μεταδίδει τη χάρη του Παρακλήτου σε όλες τις γενεές και φωτίζει όλους, όσοι είναι πιστοί στον Αγώνα για Ελευθερία και Αλήθεια.
Αν δεν ερχόταν το Άγιο Πνεύμα, δεν θα κηρυσσόταν το Ευαγγέλιο του Χριστού σε όλα τα έθνη. Το Άγιο Πνεύμα, είναι το Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που έχει αναλάβει τα ηνία της Μαχομένης Εκκλησίας, και Ο Οποίος είναι παντού Παρών, και πληροί τα πάντα έως το τέλος του κόσμου, ενώ ανακαινίζει τα σύμπαντα και συγκρατεί όλη την κτίση.
Η επιστήμη στον 21ο αιών αέρχεται να επισφράγισει το γεγονός πώς Ο Θεός είναι Αυτός που ενεργεί τόσο στον μικρόκοσμο αλλά και στον μακρόκοσμο έτσι ώστε,δεν είναι απλώς συμβατή με την πνευματικότητα, αλλά είναι μια τεράστια πηγή πνευματικότητας.
Έχοντας ιδίαν πείρα ο Απ. Παύλος των δωρεών του Αγίου Πνεύματος και πώς αυτές αλλοιώνουν, αναδομούν και μεταβάλλουν, θετικά και αποτελεσματικά, την ψυχοσωματική δομή του κάθε ανθρώπου, τονίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ανάγκη να μην σβήνει και να μην θεωρείται άχρηστο για την ανθρώπινη ύπαρξη.
«Αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε. Τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις ημάς. Το Πνεύμα μη σβέννυτε, προφητείας μη εξουθενείτε. Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε. Από παντός είδους πονηρού απέχεσθε»
Διότι ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, που εμπνέει και γεμίζει τις ανθρώπινες ψυχές με δωρεές, χαρίσματα και αρετές, ήταν και είναι πάντοτε πρόθυμος να προσφέρει στον κάθε πιστό, αυτό που του λείπει, προκειμένου να γίνεται ή να μένει τέκνον Θεού και κληρονόμος της Επαγγελίας του Ιησού.
Η ανάγκη να αληθεύουν εν Αγίω Πνεύματι όλοι οι Χριστιανοί, εκφράζεται στον γνωστό ύμνο της Εορτής της Πεντηκοστής, με τον οποίον οι πιστοί προσεύχονται στο Άγιο Πνεύμα και το αποκαλούν «Πνεύμα της Αληθείας»:
«Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο Βασιλεύς των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον αγαθέ τας ψυχάς ημών».
Όσοι θέλουν να ζουν ως Χριστιανοί, είναι σημαντικό να συνειδητοποιούν ότι έργο του Παρακλήτου είναι να τους φωτίζει, να τους στηρίζει, να τους αληθεύει και να τους αγιάζει. Αυτό προϋποθέτει, βέβαια, ότι αυτοί, με τη σειρά τους, πορεύονται εν τω αγαθώ, δεχόμενοι την καθαρτική Του δύναμη στην προσπάθειά τους να περάσουν στο στάδιο της Ελεύθερης μεταμέλειας και μετάνοιάς τους και στην απόφασή τους να απέχουν από κάθε επήρεια του Πονηρού και δαιμονικού Πνεύματος, το οποίο αντιμάχεται την εν Χριστώ πνευματική τους πλήσμονή.
Είναι λυπηρό όταν κάποιοι δεν έχουν το πνεύμα για να μιλούν ωραία ούτε την κρίση για να κρατούν το στόμα τους κλειστό.
Περιέρχονται γη και ουρανό, για να κάνουν προσήλυτους ,ούτε καν με δικό του μόχθο αλλά “με ξένα κόλλυβα να κάνουν κηδεία”!Ας ετοιμάζονται διότι έρχεται η στιγμή της θανής & ταφής τους εν γεννεαι πάσι…
Γι αυτό ο Παράκλητος , που είναι «Ζωή και χορηγός Ζωής», είναι ανάγκη να μη σβήνεται και να μην διώχνεται από τη ζωή μας, καθώς αυτό είναι που την καθαρίζει και τη αγιάζει.
«Ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια… ει ζώμεν Πνεύματι, Πνεύματι και στοιχώμεν».
Ο καρπός που παράγει το Άγιον Πνεύμα στις Καλοπροαίρετες καρδιές είναι η Αγάπη, η Χαρά, η Ειρήνη, η Μακροθυμία προς τους εχθρούς μας, η καλοσύνη, η αγαθότητα της καρδιάς, η πίστη, η πραότητα απέναντι σ’ αυτούς που μας εξοργίζουν, η εγκράτεια και η αποφυγή της ιταμής και δειλής ,προδοσίας…
Το κενόν που δημιουργείται οντολογικά στην ανθρώπινη ύπαρξη είναι τεράστιο, όταν το Πνεύμα, με δική μας ευθύνη «σβέννυται».
Την έρημη και χωρίς Πνεύμα ζωή βλέπει και βιώνει μέσα του και ενώπιόν του ο σημερινός πλανεμένος “πιστός” άνθρωπος, καθώς, έτσι όπως έχει οργανωθεί η σύγχρονη ζωή, απωθείται το Φως και ο Φωτισμός του Αγίου Πνεύματος και, κατά συνέπεια, δημιουργούνται συνθήκες, που δεν προσφέρουν χώρο, εντός της δικής μας ζωής, στο Πνεύμα του Θεού, οδηγώντας τον σε μια νέα κόλαση και μια νέα πτώση, μακράν του Θεού και δή ,στολισμένη με αρκετή “πίστη”!.
Αυτό που είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσει ο κάθε άνθρωπος, ζώντας αυτήν την πλανεμένη και παράλογη κατάσταση της σύγχρονης ζωής, είναι ότι υπάρχει σωτηρία, εν Ελευθερία, καθώς ο Παράκλητος «χορηγεί» μεν τα πάντα, αλλά, μόνον, όταν το δεχόμαστε ελευθερωμένοι από τις πλάνες της ζωής μας.
Δεν χορηγεί, όμως, όταν Τον διώχνουμε και Τον αποβάλουμε από τη ζωή μας, αρνούμενοι να την εμπλουτίσουμε, πνευματικά και εγκαταλείποντας, έτσι, χωρίς πνευματικό περιεχόμενο και αλήθεια, τις διαπροσωπικές και κοινωνικές μας σχέσεις.
“Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών…”
Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε! Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση.Δεν είμαστε ανθρώπινα όντα που βιώνουν μια πνευματική εμπειρία. Είμαστε πνευματικά όντα που βιώνουν μια ανθρώπινη εμπειρία.
Η Πίστη η αληθινή στον Θεό είναι πνευματική κλίση. Στην πραγματικότητα είναι ταλέντο. Πρέπει να έχεις γεννηθεί μ’ αυτό.
Την φωτιά όμως της δημιουργίας τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι,οι άτακτοι, οι ανικανοποίητοι, οι ανένταχτοι,οι αλήτες,οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος!Το πνεύμα των ατάκτων τούτων είναι εκείνη η φλόγα που θα διαλέξει τον δυσκολότερο δρόμο, που θα πολεμήσει μέχρι θανάτου ακόμα και όταν όλα είναι ήδη χαμένα.
Ὦ τρισανόητοι, ἐσεῖς ποὺ ἔχετε τὴν ἰδέα πὼς εἴσαστε κι ἄξιοι νὰ γίνετε ὁδηγοὶ τοῦ κόσμου! Γιὰ λίγα χρόνια μιᾶς ζωῆς, ποὺ εἶναι κι αὐτὰ γεμάτα ταραχή, ἀνησυχία, κι ἀπελπισία, γεμάτα πολέμους καὶ ἐγκλήματα, γι᾿ αὐτὲς τὶς λίγες μέρες, λοιπόν, κάνετε τόση φασαρία, γι᾿ αὐτὲς φτιάνετε τόσες θεωρίες, γι᾿ αὐτὲς πνίγετε στὸ αἷμα τὴν ἀνθρωπότητα, γι᾿ αὐτὲς τὶς λίγες στιγμὲς τὴν ἀφιονάζετε μ᾿ ἕνα πλῆθος ὄνειρα γιὰ εὐτυχία, ποὺ τὸ τέλος τους θά ᾿ναι τὸ τίποτα; Ἀληθινὰ εἴσαστε τρελοί, καὶ κακοὶ τρελοί, σατανᾶδες τῆς ἀπάτης.
Γιάυτο και εγώ ,όπως Εκεινος ανακράζω στους αντικείμενους και υπεραιρώμενους μου :
“Πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου!”
Κωνσταντίνος Ν. Μουρούτης