Όταν η φύση πέφτει σε παρακμή, το ίδιο συμβαίνει και με την ανθρώπινη φύση.Καθώς οι κοινωνίες παρακμάζουν, παρακμάζει μαζί τους και η γλώσσα. Οι λέξεις χρησιμοποιούνται για να συγκαλύπτουν και όχι για να διαφωτίζουν τις πράξεις: «απελευθερώνεις» μια πόλη ή μια χώρα καταστρέφοντάς την…
Κάτι τέτοιο στο όνομα της “ελευθερίας” και “έκφρασης” αυτής, έλαβε χώρα και σε εκείνον τον μακρινό τόπο,δίνοντας στο λαό εκείνο,το αίσθημα της ανάτασης και ανέλιξης του…Βαθιά μέσα του, κανένας άνθρωπος τούτου του λαού,δεν είναι δυνατόν να έχει σε μεγάλη υπόληψη τον εαυτό του.
Όσο μεγαλύτερο λοιπόν το αίσθημα κατωτερότητας που έχει βιώσει ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερη η ορμή για κατάκτηση και τόσο πιο βίαιη η συναισθηματική διαταραχή.
Αυτό λοιπόν που φθείρει τους ανθρώπους δεν είναι τόσο τα πράγματα που θέλουν να κάνουν και δεν τα κάνουν, όσο τα πράγματα που κάνουν χωρίς να θέλουν να τα κάνουν.Αρκεί. Μονάχοι μας φθειρόμαστε πιότερο απ’ όσο μας φθείρουν τα γεγονότα κι ο χρόνος!
“Εμοί μεν όνειδος η πατρίς, συ δε τη πατρίδι!”
“Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα…”
Ο γέρος αγέρωχα αμετανόητος δείχνει εκεί, προς την 1η Φιλοσοφική Σχολή ,πιστεύοντας πως, όσοι βγουν απο κει μέσα, θα διώξουν εκείνο ( ή εκείνους!) που στρογγυλοκάθονται απο έξω με περίσσεια “περηφάνεια”!
Λοιπόν, λίγο κουράγιο ακόμα.Όποιος βρεθεί με άλογο του μένει να τραβήξει για την ήττα καβαλάρης.
“Μωρέ, τον αντρειωμένο μην τον κλαις, όσο κι αν αστοχήσει!Κι αν αστοχήσει μια και δυο, πάλε θα ζώσει τ’ άρματά του,πάλε θα βάλει το σκουφί στραβά, τον κατηφέ στο αυτί του και πάλε οι φίλοι του θα θρονιαστούν στα πλούσια του τραπέζια!”
“Πώς μας θωρείς ακίνητος;Πού τρέχει ο λογισμός σου, τα φτερωτά σου τα όνειρα;
Γιατί στο μέτωπό σου να μη φυτρώνουν γέροντα, τόσες χρυσές αχτίδες όσες μας δίδ’ η όψη σου παρηγοριές κι ελπίδες;!”
Άλλαζε απόψεις, αλλά κράτα τις αρχές σου. Άλλαζε τα φύλλα, αλλά κράτα άθικτες τις ρίζες.Σε ό,τι αφορά τον τρόπο, πήγαινε με το ρεύμα. Σε ό,τι αφορά τις αρχές, μείνε ακλόνητος σαν βράχος.Ένας άνθρωπος όμως χωρίς αρχές είναι συνήθως χωρίς χαρακτήρα. Γιατί αν είχε καλό χαρακτήρα, θα ένοιωθε την ανάγκη να δημιουργήσει και αρχές.
Η ελεύθερη βούληση λοιπόν και η βούληση που υποτάσσεται σε ηθικούς νόμους είναι ένα και το αυτό πράγμα.Και όταν ο νόμος και η ηθική συγκρούονται μεταξύ τους, ο πολίτης έχει τη σκληρή επιλογή είτε να χάσει το αντίληψή του περί ηθικής είτε να χάσει το σεβασμό του προς τους νόμους…Η ελευθερία όμως δεν μπορεί να υπάρξει ερήμην της ηθικής.Και η ελευθερία δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί χωρίς ηθική, ούτε η ηθική χωρίς πίστη.
Οι γνώμες αλλάζουν, οι τρόποι αλλάζουν, τα δόγματα ανεβαίνουν και κατεβαίνουν και μόνο οι ηθικές αρχές είναι γραμμένες στον πίνακα της αιωνιότητας.
Ο σκοπός όμως της ζωής είναι να νικιέσαι από ολοένα και μεγαλύτερα πράγματα.Όλοι προσπαθούν να πετύχουν κάτι μεγάλο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η ζωή αποτελείται από μικρά πράγματα.Ο νους όμως , από τη στιγμή που θα επεκταθεί στις διαστάσεις των μεγάλων ιδεών, δεν μπορεί να ξαναγυρίσει στο αρχικό του μέγεθος.Ο λαός δεν θέλει τις μεγάλες ιδέες, προτιμά τις φτηνές αλήθειες.Μην κάνεις λοιπόν κάτι αθάνατο για θνητούς λόγους.
Προτιμώ να χάσω αγωνιζόμενος για έναν σκοπό που κάποια μέρα θα θριαμβεύσει παρά να νικήσω για έναν σκοπό που κάποια μέρα θα αποτύχει.Τι είναι το ιδεώδες; Είναι η τελείωση της ανθρώπινης ψυχής. Τι είναι η ανθρώπινη ψυχή; Είναι το ύψιστο λουλούδι της φύσης.
Από τα πιο τραγικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης που ξέρω είναι πως όλοι μας ονειρευόμαστε έναν μαγικό κήπο στον μακρινό ορίζοντα ξεχνώντας να χαρούμε τα λουλούδια που ανθίζουν έξω από το παράθυρό μας.
“Καημένε Μακρυγιάννη να ‘ξερες,γιατί το τζάκισες το χέρι σου.
το τζάκισες για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα.”
Με εκτίμηση,
Κων/νος Μουρούτης